تحقق اهداف در سال جهش تولید؛ خیزش به سوی افق 1404

تداوم موفقیت در عرصه صنعت آن هم در شرایط سخت تحریم و کرونا،مأموریت ناممکنی بود که طی 11 ماه گذشته از سال 1399، در شرکت فولاد آلیاژی ایران تحقق یافت. به همین بهانه با دکتر «امیر جعفری» رئیس امورسهام و مجامع این شرکت گفت و گو کرده ایم:

معدن24 – سال 1399 با وجود همه سختی ها و مشکلات به ویژه تداوم تحریمها و پاندمی کرونا چگونه گذشت؟ ارزیابی شما از این سال چیست و درخصوص نحوه فعالیت ها و اقدامات و تولیدات در واحد متبوع خود توضیح بفرمایید؟

دکتر جعفری– با آغاز سال 1399 و در حالی که احتمال برون رفت از شرایط کرونایی با توجه به گرم شدن هوا می رفت، نه تنها شرایط رو به بهبود نگذاشت بلکه به شدت همه درگیر شد و شرایط اقتصادی سخت تر و کیک اقتصاد صنایع معدنی و فولادی ایران در حال کوچک شدن بود که در این راستا، می توان به دلایل متعددی مانند تنش های سیاسی، جنگ تجاری،بیماری کرونا و از همه مهمتر قیمت گذاری دستوری و دخالت دولت در بازارآزاد اشاره کرد.

همچنین اعمال چندین باره تحریم های ظالمانه در حوزه فلزات اساسی، از یک سو بخش های داخلی و از سوی دیگر مبادلات اقتصادی را به شدت تحت تأثیر قرار داد. به همه اینها باید رشد فزاینده و سرسام آور قیمت های نهادهای تولیدی از جمله قراضه و اسفنجی را افزود؛ با این حال در شرکت فولاد آلیاژی ایران با بهره گیری از اندیشه و توان متخصصان شرکت و همراهی وهمدلی همه همکاران جهت مقابله با این شرایط سخت، اقدامات مهم وغرورانگیزی در جهت حفظ و بهبود حاشیه سود شرکت با بایسته های تداوم رشد و سودآوری همچون ارتقای سطح کیفی محصولات، افزایش راندمان واحدهای مختلف تولیدی و کاهش میزان محصولات نامنطبق شرکت صورت پذیرفت.

در همین مدت، شرکت فولاد آلیاژی ایران ضمن افزایش نزدیک به 10درصدی تولید نسبت به سال 1398، اقدامات مطلوبی را در حمایت از صنایع پایین دستی و تأمین مواد اولیه شرکت های خودرویی، پیچ و مهره سازی و صنعت قطعه سازی با مدیریت مناسب و ایجاد تغییر در ترکیب فروش شرکت، سبد فروش شرکت با حداکثر ارزش افزوده بهینه نمود و این موفقیت ها در حالی رقم خورد که سال 1399 تحت شرایط کاملاً تورمی قرار داشتیم، به طوری که رشد قیمتی نهاده های تولید به مراتب از نرخ فروش محصولات بیشتر بود.

همچنین باید اذعان داشت که بیش از 40 درصد افزایش سود عملیاتی شرکت نسبت به دوره مشابه سال قبل ناشی از مدیریت مناسب قیمت تمام شده وتغییر در ترکیب فروش شرکت بود.

** فرصت داخلی سازی از تهدید تحریم ها

مضاف بر اینکه طی سال 1399 به واسطه تحریم ظالمانه، فرصت مناسبی برای بومی سازی تجهیزات شرکت فراهم شد، به طوری که بستر تعامل سازنده با شرکت های دانش بنیان فراهم آمد و عامل رشد درون زای این صنعت گردید و صرفه جویی بالغ بر سه میلیون دلار عاید شرکت نمود.

در حوزه مسئولیت های اجتماعی نیز شرکت فولاد آلیاژی ایران با توجه به شرایط کرونایی، با اهدای بالغ بر 250 تن اکسیژن، تهیه مخزن اکسیژن برای برخی بیمارستان ها و تهیه تجهیزات پزشکی مورد نیاز مراکز درمانی، به یاری مدافعان سلامت شتافت و کمک های نقدی و غیر نقدی قابل توجه ای در راستای بهبود شرایط درمانی منطقه ای متقبل شد.

معدن24- ارزیابی شما از وضعیت بخش معدن و صنایع معدنی با احتمال یک فضای بازتر سیاسی بین المللی و برداشته شدن احتمالی تحریم هاچیست؟

دکتر جعفری– بیراه نیست اگر بگوییم وضعیت معدن کشور در حال حاضر بدون متولی است؛ سال ها قبل یک طرح جامع فولاد تهیه شد و در همان زمان نیز مشکل کمبود مواد و سنگ آهن مشهود بود ولی حوزه معدن متولی مناسبی نداشت و هنوز هم ندارد. اکثر اکتشافات حوزه معادن و پهنه کشف شده مربوط به دهه های قبل و برخی بعد از انقلاب است. آنچه احساس می شود،مغفول ماندن این حوزه است که نیازمند تصمیم گیری جسورانه در حوزه اکتشاف و صنایع معدنی می باشد. بخشی از مشکلات اکتشاف مربوط به بحث تحریم، کمبود تجهیزات، ماشین آلات و آزمایشگاه مدرن و مناسب استکه در صورت مناسب شدن فضای سیاسی بین المللی و برداشته شدن تحریمها، امکان سرمایه گذاری در این حوزه ها وجود دارد.

در مقام اهمیت این موضوع کافی است بدانیم کشور جهت تولید 55 میلیون تن فولاد در سال 1404 نیاز به 160 میلیون تن سنگ آهن دارد. عمده دلیل کمبود حداقل 30 میلیون تن که مشکل اساسی برای رسیدن به برنامه جامع 1404 است عدم اکتشاف طی سالیان گذشته بوده که ورود سرمایه گذارخارجی را هم از نظر تأمین منابع مالی و هم دسترسی به تجهیزات حفاری عمیق ایجاب می نماید.

آنچه به نظر دلایل اصلی بی توجهی به حوزه معدن شده، جدای از کمبود سرمایه گذاری و تجهیزات، نبود مدیریت واحد و منسجم در این حوزه میباشد. حوزه معدن دغدغه حوزه وزارتی نبوده و با واگذاری معادن به اشخاص یا سازمان‌هایی که اهلیت لازم جهت بهره برداری نداشته اند یا توانایی مالی مناسب جهت اکتشاف نداشته اند، بزرگترین لطمه به این بخش وارد شدهاست.

بر اساس گزارشات، هم اینک در جهان کل ذخایر سنگ آهن قریب به 175 میلیارد تن است که با توجه به مصرف 2.5 میلیارد تنی، پیش بینی ها از کفایت این میزان ذخایر تا  70 سال آینده برای تولید فولاد و مصرف آن درجهان حکایت دارد. اما در ایران شرایط متفاوت است؛ اگر بخواهیم در سال 1404 به تولید 55 میلیون تن فولاد برسیم به حدود 160 میلیون تن سنگ آهن نیاز داریم در حالیکه هم اینک تولید سالیانه سنگ آهن در کشور حدود 100 میلیون تن است.

این موضوع شرایط دشواری را پیش روی حوزه معدن و صنایع معدنی قرارمی دهد؛ ایران هم اینک براساس برآوردها 3.3 میلیارد تن ذخیره قطعی سنگ آهن دارد که تولید داخل فولاد در یک بازه 15 تا 20 ساله تضمین می کند، این موضوع اهمیت بخش معدن و به خصوص حوزه اکتشاف را دوچندان می کند و نقطه کلیدی که می توان به عنوان پیش نیاز حیات صنعت فولاد کشور در صورت کاهش تحریم متصور شد، استفاده از تکنولوژی روز دنیا، ماشین آلات تازه و دانش به روز در حوزه اکتشاف همچون سیستم های نوین اسکن ماهواره و علم GIS می باشد که بتواند این کمبود را جبران کند.

بنابر این در صورت هر گونه گشایش سیاسی در حوزه روابط بین المللی، باید با بکارگیری دیپلماسی اقتصادی در حوزه بهره برداری از دانش جدید وهمچنین استفاده از پتانسیل ذخایر معدنی کشور های همجوار با سرمایه گذاری مستقیم، جان تازه ای به این حوزه بخشید؛ چرا که بحران کمبود مواد نه تنها بخش فولادی و معدنی کشور، بلکه در کل زنجیره فولاد، صنایع پایین دستی را تحت تأثیر قرار داده و اثرات اقتصادی قابل توجهی بر سطح تولید ناخالص ملی و رفاه اجتماعی کشور دارد.